Kort geleden zei iemand tegen mij “Maar kijk ook eens naar wat je hebt…”. Weliswaar in een iets andere context maar het heeft mij wel aan het denken gezet. 

Afgelopen maandag was de uitvaart van Marion, de moeder van Daniëlle. Natuurlijk was Kitty daarbij en samen hadden we rozen gekocht om bij het afscheid bij de kist te leggen. Dit is iets wat Kitty en ik altijd doen bij een afscheid. Nou ja, altijd… de keren dat we samen een uitvaart hebben meegemaakt in ieder geval. Dus ja eigenlijk wel altijd 😉 Wij vinden dat wel een mooi gebaar. Meestal witte rozen, de kleur van vriendschap, maar wit was niet de lievelingskleur van Marion dus we kozen voor roze. 

Het was fijn om te zien dat de moeder en de oma van Remy er ook waren. Patty heeft daar een lange reis voor gemaakt want ze woont niet in de buurt, des te fijner dat ze er was. Het is goed om te zien dat hij van alle mogelijke kanten de steun krijgt die hij op dit moment zo nodig heeft. En hij niet alleen natuurlijk, Daniëlle ook.

Na de uitvaart zit Kitty samen met de jongens aan een tafeltje terwijl ik nog aan het fotograferen ben en ze nodigt daarbij Patty met haar moeder uit om erbij te komen zitten. Vervolgens hebben ze samen nog even een potje zitten huilen en troost gezocht bij elkaar. Mijn meisje en mijn ex-vrouw… Ik had dit nooit durven bedenken dat dit ook nog kan. Hoe vaak hoor je niet dat de een niet met de ander door één deur kan? Kitty en Patty kunnen dat! Beter nog, ze delen een diep verdriet met elkaar!

Samen hebben Patty en ik er erg hard aan gewerkt om een goede relatie te behouden. Natuurlijk waren er wel wat strubbelingen toen we net uit elkaar waren maar gelukkig wisten we allebei wel dat Remy centraal moest staan. Blijkbaar heeft dit gewerkt en wat een fijn gevoel geeft dit!

Als je mij dan verteld “Maar kijk ook eens naar wat je hebt!” dan plaatst het de fase waar ik nu zit in een heel ander perspectief. Ik ben de liefste vrouw getrouwd, heb super mooie kinderen waar ik apentrots op ben en ben gezegend met mooie lieve vrienden. Ik heb al te lang nagelaten hier bij stil te staan vanwege alles wat er met mij gebeurd de laatste maanden en dat is ok, dat mag maar nu wil ik verder. Ik wil weer gaan genieten van de mooie en leuke dingen maar ik ben wel zo realistisch dat dat nog even kan duren voordat ik weer op dat niveau zit waar ik op zat. Echter zie ik licht aan het einde van de tunnel (niet te verwarren met hét licht overigens) en dat geeft vertrouwen.

Wees zuinig op wat je hebt en geef het op tijd genoeg aandacht want alles wat je aandacht geeft groeit!