Voor heel veel mensen is 2021 net zo’n bizar jaar geworden als het jaar daarvoor. Covid-19 heeft ook op 2021 zijn stempel gedrukt en zal in ieder geval voor het begin van dit jaar, ook in 2022 de nodige sorres geven. Voor mij persoonlijk is 2021 een jaar met veel vervelende uitdagingen geweest. Covid had hier overigens niets mee te maken. Ik zal hier geen uitgebreid lijstje opdreunen want dan wordt dit een hele depressieve blog. Toch kan ik er niet omheen om te vertellen dat ik zowel mijn lieve schoonmoeder als mijn lieve tante ben verloren. Ook qua gezondheid is het niet helemaal (of eigenlijk; helemaal niet!) gegaan zoals ik had gehoopt. Ik heb een behoorlijke terugval gehad qua gezondheid en op de valreep van 2021 mocht ik nog even logeren in het ziekenhuis (voor de derde keer dit jaar). Ik zal je de verdere details besparen en oud en nieuw heb ik gewoon gezellig thuis mogen meemaken!

Je zou het bijna vergeten maar in het afgelopen jaar zijn er ook genoeg mooie dingen gebeurd en heb ik fijne herinneringen mogen maken. In plaats van focussen op de negatieve gebeurtenissen, wat wel heel logisch en makkelijk is, probeer ik te kijken naar de gebeurtenissen met dat gouden randje. Daar haal ik mijn energie uit, mijn kracht om verder te gaan. Soms hoor ik mensen zeggen dat ze het knap vinden hoe ik ermee omga en dat ze mij sterk vinden. Voor mij is dit de enige manier om ervoor te zorgen dat ik zelf en daardoor ook de lieve mensen om mij heen, er niet aan onder door ga. Natuurlijk, en dat weten jullie ook wel, laat ik ook vaak genoeg mijn koppie zakken en zie ik het even niet meer zitten. Dat hoort erbij en dat moet ook en dat laat ik dan ook toe.

We zijn inmiddels in een nieuw jaar aanbeland. Een paar weken geleden kreeg ik het nieuws dat de chemo niet aansloeg. Dit was eigenlijk wel het slechtste nieuws wat ik kon krijgen. Nadat ze een biopt van de uitzaaiingen hadden genomen, zijn ze tot de conclusie gekomen dat een immunotherapie de oplossing is voor mij. Nu blijkt er in het Radboud UMC in Nijmegen een studie te lopen waar ik aan mee kan gaan doen. Hierbij zijn tot op heden hele mooie resultaten bereikt.

Binnenkort zal ik opgeroepen worden en dan zien we wel verder. Ik ben van het type; eerst zien, dan geloven dus we wachten nog even met ‘een-gat-in-lucht-springen’ maar er is hoop dat er nog een levensverlengende behandeling mogelijk is!

Oftewel: Nieuw jaar, nieuwe kansen!