Sommige dagen kan ik alleen zijn best goed verdragen en soms totaal niet.

Ik heb altijd heel veel gewerkt in mijn leven. Er waren tijden dat ik 50 of soms wel 60 uur in de week werkte (lang geleden in mijn jonge jaren). Zeker als zelfstandige maakte ik nogal wat uren, betaald en onbetaald. Tja zo gaat dat als zzp-er. Sinds een aantal jaren heb ik dat terug weten te schroeven naar een gemiddelde van zo’n 45 uur per week. Als je het Kitty zou vragen zou ze het hier niet mee eens zijn. Zij telt er makkelijk een uur of vijf a tien bij op, flauw hè. Zondag werd als officiële rustdag ingevoerd in mijn schema en ook de avonden waren niet meer altijd gevuld met werk. Natuurlijk moet je als rij-instructeur ook in de avonduren werken maar echt niet elke avond en echt niet tot tien uur/half elf.

45 uur per week dus. Daar hoorde ook de acquisitie en administratie bij behalve de boekhouding. Die laatste liet ik sinds een jaar of vijf over aan Kitty.

En dan wordt je ziek… Toen ik net ziek was kon ik niets meer en was ik blij dat ik een goede vervanger had gevonden. Ik bracht mijn dagen door met ziek zijn en in bed liggen of naar een behandeling toe gaan. Sinds iets meer dan een jaar ongeveer ben ik steeds meer zelf weer gaan werken en sinds begin dit jaar werk ik alweer een uur of twintig in de auto. Meer gaat helaas nog niet. Of ik de volledige werkweek weer ooit aan kan is sowieso maar de vraag maar dat zien we wel.

Natuurlijk ben ik naast de rijlessen ook bezig met mijn fotografie bedrijf. Aangezien ik hier op professionele basis nog maar net mee begonnen ben, loopt het nog niet storm. Er zijn wel wat opdrachten geweest en er zitten een paar in de pipeline maar ik heb er nog geen dagtaak aan. Dat is niet erg, dat komt wel.

Al met al heb ik dus nog wat vrije tijd en kom ik er nu dus (weer) achter dat ik het niet leuk vind om alleen thuis te zijn. Natuurlijk heb ik de tijd om een lekkere boswandeling te maken of een fietstochtje maar dat wil niet zeggen dat ik daar altijd zin in heb om in mijn eentje te doen. Ook heb ik heel veel tijd om na te denken over alles wat mij bezig houdt en dat is ook niet altijd goed.
Soms, zoals vandaag, begin ik pas ergens in de middag met mijn lessen. Omdat ik erg moet oppassen met mijn energie verdelen kan ik in de ochtend niet teveel hooi op mijn vork nemen dus dan is het al snel een boek lezen of een netflixje maar meer ook niet.

Sommige van deze dagen gaan best goed en op sommige voel ik mij erg alleen. Ik mis dan iemand om mee te praten, iemand om een drankje mee te doen of een wandeling mee te maken. De muren komen dan op mij af en als ik mijzelf dan heel erg zielig vind denk ik weleens “wat een k..-dag is het vandaag, alles is k..!” en dan ga ik mij alleen maar erger voelen… Boosheid, verdriet, machteloosheid, voel mij waardeloos en nutteloos. Allemaal gevoelens en gedachtes die ik dan niet erg behulpzaam zijn. De afgelopen drie dagen waren dit soort dagen.

Andere dagen kan ik mij herpakken en zet ik een muziekje op. Dan ga ik mij vanzelf beter voelen en heb ik zin in de dag. Dan komen meestal ook de goede ideeën boven om te gaan doen en ben ik een stuk productiever. Kitty is dan meestal wel blij want dan meestal heb ik dan ook de strijk gedaan en/of de was 😉

Misschien moet ik aan mindfulness doen… Who knows?

Morgen werkt Kitty thuis en daar kijk ik naar uit.