De afgelopen periode verloopt grillig. Er zijn momenten dat het wel redelijk goed gaat maar er zijn vaker momenten dat ik mij niet zo goed voel. Fysiek is er niet veel aan de hand, dat wil zeggen niet meer dan anders. Nee, de klachten die ik heb manifesteren zich vooral op het mentale vlak. Het keerpunt daarvoor ligt ergens in oktober toen ik de uitslag kreeg van de laatste onderzoeken. Met enige regelmaat steekt dat slechte nieuws iedere keer weer de kop op. Er zijn momenten dat ik echt heel boos ben, verdrietig, angstig en/of uit het veld geslagen. Ik heb nooit geweten dat een mens zoveel emoties kan hebben (en waarschijnlijk ben ik er nog een aantal vergeten) en dan ook nog eens tegelijkertijd. Zo leer ik telkens weer bij.

Het is nu donderdag, de dag na Kerst. Ik kijk terug op deze Kerst met veel dankbaarheid. De weg ernaartoe, de zogenaamde donkere dagen voor Kerst, waren niet erg tof. Met enige regelmaat zit ik te piekeren, slaap ik slecht en ben niet op mijn best. De hierboven genoemde gevoelens steken regelmatig de kop op. Dit maakt dat ik sommige dingen die ik onderneem of gewoonweg meemaak gelaten onderga. Een BZD (broer en zusdag) – lunch verloopt gezellig en druk. Deze keer inclusief aanhang in ons nieuwe appartement. Toch voel ik mij niet erg happy en raak ik dat afgestompte gevoel niet kwijt. Als ik diezelfde avond ga dansen met Kitty op het kerstbal van Tiggelman krijg ik daar ook niet meer energie van. Op de een of andere manier krijg ik niet voor elkaar de positieve vibe terug te krijgen die ik eerst had. Ook een spelletje padel op zondagochtend kan er niet voor zorgen dat dat gebeurd. Ik merk dat mensen om mij heen merken dat er iets is maar niet zo goed weten wat ze ermee moeten. Dat is heel lastig maar zij kunnen hier niets aan doen. Dit zal ik zelf op moeten lossen.

Gelukkig gaat het soms ook beter. Het begon met Kerstavond. Het was eigenlijk de bedoeling dat we “Betoverend Breda” gingen bezoeken voordat we naar de kerk zouden gaan voor de nachtmis. Leuke tentjes, soort van Kerstmarkt. Maar helaas was alles al gesloten. De schaatsbaan waren ze ook aan het schoonmaken. Dat was wel een beetje jammer maar uiteindelijk hebben we een terrasje opgezocht. Met een graad of 6 op een terras zitten met een lekker wijntje en een schaal nacho’s voor je neus is leuk. Mooi gezelschap, in de vorm van Kitty, maakte het nog leuker en gezelliger. Ik heb genoten en zo zie je maar weer, na een, voor mijn doen, lange dag werken kan het zomaar dat je samen ’s avonds laat zit te genieten van elkaars gezelschap. Dat ik vervolgens in de kerk een kwartiertje mis omdat ik even heb zitten dutten… tja dat moeten ze mij maar vergeven. Gelukkig heb ik niet zitten snurken.

Eerste Kerstdag voor het eerst in tijden weer eens naar het theater geweest. De vierjaargetijden met Angela Schijf was geweldig. Alleen de muziek al was al een genot, mijn favoriete stuk “Quattro Stagioni”, kan ik uren van genieten! ’s Avonds in “stijl” afgesloten in het restaurant van Ralph in Tilburg samen met Lars. Ik had nooit gedacht dat ik nog eens met Kerst bij de Ribs Factory zou gaan eten 😉 Niet helemaal het restaurant waar ik naartoe zou gaan met deze dagen maar we hebben er heerlijk gegeten. Wat ook wel tof is, is om Ralph in zijn rol als manager te zien. Ik ben trots als ik hem zo bezig zie, helemaal in zijn element!

En zo is het ineens tweede Kerstdag geworden. Zoals we al een paar jaar doen nodigen we iedereen heel vrijblijvend uit. Waar het meestal op uitdraait is dat we de hele dag spelletjes spelen en als we tussendoor tijd hebben, drinken en eten we wat. Niets drie gangen menu of iets dergelijks maar lekker casual. Iedereen komt en gaat wanneer ze willen maar meestal komt iedereen vroeg en blijft tot laat. Ook dit jaar was (bijna) iedereen er weer. Zelfs Femke en onze bonus-schoondochter Melissa. Vanwege hun geloof is Kerst niet een feest voor hun maar gezien onze invulling en hoe wij erin staan hadden ze besloten toch ook te komen. Ik geloof dat ze het bij ons erg leuk en gezellig vinden dus dat zal ook meespelen 🙂 Het maakte mij in ieder geval erg blij en trots om te zien dat we met onze familie dit soort “drempels” kunnen overstijgen. De (schoon)familieband is blijkbaar sterk en dat doet mij goed. Uiteindelijk hebben we vanaf een uur of één ’s middags tot een uur of drie ’s nachts spelletjes gespeeld. De uitdrukking ‘moe maar voldaan’ krijgt een nieuwe dimensie 😉 Ik hoef je niet te vertellen dat ik heerlijk geslapen heb deze nacht..

De afgelopen dagen heb ik genoten. Dit is waar ik naar op zoek ben, leuke dingen doen die mij energie geven. Genieten van de mooie dingen in het leven. Genieten en trots zijn op mijn kinderen. Samen mooie herinneringen maken en beleven.

“We didn’t realise we were making memories. We just knew we were making fun.”

Ik realiseer mij heel goed dat dit van tijdelijke aard is. Het kan heel goed dat ik mij straks weer net zo zwaarmoedig voel als een paar dagen geleden. Is dat pessimistisch? Nee dat denk ik niet, meer realistisch. Die gedachte maakt mij wel angstig maar ook boos en ook verdrietig. Kan ik er iets aan doen? Misschien wel. Ik blijf hiertegen vechten en het zal de ene keer beter gaan dan de andere keer maar ik ben vast besloten niet op te geven. Als ik denk aan volgende week, het einde van dit jaar, voel ik mij ergens wel angstig, of eigenlijk meer bezorgt. Ieder jaar na de dood van Tristan en daarna mijn ouders heb ik het heel even heel moeilijk als het twaalf uur is geworden. Tot een paar jaar terug stak ik samen met de jongens nog vuurwerk af. Dan had ik ook een grote vuurpijl gekocht die ik, als Remy dat jaar ook bij ons was samen met hem, afstak. Dan dachten we samen aan ons kleine ventje. De laatste paar jaar doe ik dat niet meer en dat mis ik niet. In gedachte steek ik nog steeds een vuurpijl af en dat is ook goed. Waarom voel ik mij dan bezorgt over volgende week? Misschien omdat ik van te voren niet weet hoe ik ga reageren als het eenmaal zover is. Het einde van het jaar is een feestje wat best gevierd mag worden maar heeft ook altijd weer iets mistroostigs. Alles is eindig, zoals het jaar, zoals het leven. Het is daarom dat volgens mij Kerst en het einde van het jaar ervoor zorgt dat veel mensen extra stilstaan bij de mensen die ze moeten missen. Ook een nieuw begin, zoals het nieuwe jaar, zorgt ervoor dat je de mensen die je lief hebt en er niet meer zijn meer mist dan anders. Een nieuw begin wil je immers vieren met de personen die je het meest lief hebt.

Ik ga het nieuwe jaar in met het voornemen er een succes van te maken! Slechter dan dit kan het niet worden, althans dat is mijn uitgangspunt. Dan valt het altijd mee zeggen ze. Dat is mijzelf wel een beetje voor de gek houden maar je moet wat. 2019 krijg ik weer nieuwe controles en onderzoeken en dus nieuwe uitslagen wat altijd weer spannend is. Begin januari is het al direct zover, we gaan het zien. Ik hoop dat 2019 mij veel positiviteit gaat brengen op privé maar ook zakelijk gebied. De afgelopen jaren, en dan met name de afgelopen maanden, hebben mij veel kruim gekost. Niet alleen maar ellende, ook positieve inzichten maar daar heb ik eerder over geschreven. Soms als ik mij niet erg tof voel, lees ik dat weleens terug en soms helpt dat. Maar goed, die afgelopen jaren wil ik achter mij laten. Ik wil het niet vergeten want zoals ik al zei het heeft mij ook veel gebracht. Mijn rugzakje is weer meer gevuld en vormt mij tot wie ik nu ben. Neemt niet weg dat ik dit alles liever niet had meegemaakt hoor ;-). Ik zal er veel aan gaan doen, meer dan ik nu al doe, om mijn doel te bereiken. Alleen kan ik dat blijkbaar niet dus ik zal daar extra hulp voor nodig gaan hebben. De eerste gesprekken heb ik al achter de rug en ik hoop daar in januari echt mee te kunnen beginnen.

Ik prijs mijzelf gelukkig met mijn lieve vrouw Kitty en mijn lieve jongens en meisjes maar ook mijn familie en vrienden. Ik zal ze hier niet allemaal bij naam noemen maar lees mijn blogs en je weet precies wie ik bedoel ;-). Al deze mensen zijn belangrijk in mijn leven en zonder deze mensen zou ik het niet kunnen. Al deze mensen wil ik stuk voor stuk bedanken voor het feit dat ze mij door dik en dun hebben gesteund. Maar ook voor de mogelijkheid dat ik er voor hun mag zijn. Zij hebben mij de gelegenheid gegeven een verschil te maken in hun leven net zoals ik hun de gelegenheid heb gegeven dat te doen in mijn leven.

Laten we er goed jaar van maken met zijn allen!