Dat is fijn als mensen je het allerbeste wensen voor het nieuwe jaar. Met alle goede bedoelingen worden je allerlei dingen toegewenst. Vooral van mensen die wat verder van mij af staan kan ik het niet helpen dat ik dan denk “hoezo een nieuwjaar met veel gezondheid”? Tegelijkertijd realiseer ik mij ook dat ze niet beter weten. Of ze kennen mij niet of ze weten niet dat ik ziek ben of allebei…

Met deze blog wil ik graag even stilstaan bij wat er in mijn hoofd gebeurd. Hoe ik mij vandaag voel? Ik geef het een klein zesje. Ik heb geen emo-dag maar helemaal super voel ik mij nou ook weer niet. Hoe dat komt? Tja… wist ik het maar! Nou ja, eigenlijk weet ik dat wel en weten jullie dat ook. Het schijnt toch niet mee te vallen om uit deze fase te komen. Echter heb ik jullie een belofte gedaan en ik ben van plan mij daaraan te houden; ik zorg ervoor dat ik uit deze toestand kom en dat ik weer kan gaan genieten van het leven want daar is het veel te kort voor.

Over het leven gesproken; In de afgelopen week zijn er twee bewoners van ons complex overleden. De één niet geheel onverwacht maar niet minder triest en de ander, voor ons dan in ieder geval, wel onverwacht. Verdrietig om zo het nieuwe jaar te moeten beginnen. Laten we er maar van uit gaan dat dit incidenten zijn en dat er geen vloek op ons complex rust.

Oud en nieuw (en ook Kerst, zie mijn vorige blog) geeft mij toch altijd weer een gevoel van gemis. Een jaar is eindig, zo is ook het leven. Een jaar afsluiten kan heel mooi en feestelijk zijn maar soms heb je ook van die jaren die je liever had overgeslagen. Zo beleef ik de laatste drie jaar. Niet eerder heb ik mijn papa en mama en natuurlijk mijn kleine jongen zo erg gemist als de afgelopen jaren. Dat komt omdat ik heel veel van ze gehouden heb (en nog doe) en in combinatie met mijn ziekte maakt dat het nog zoveel erger blijkbaar. Ik denk veel na over het leven en wat daarna gebeurd. Soms heb ik het idee dat de dood mij aankijkt en zegt “wacht maar jongen, jouw tijd komt nog wel en eerder dan je denkt”. Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik erg veel nadenk over de dood en hoe dat dan verder moet.

Terwijl ik deze blog schrijf gaan mijn gedachten weer alle kanten op. Dat heb ik wel vaker en dan gebeurd het weleens dat ik uiteindelijk niet schrijf wat ik eerder heb bedacht te gaan schrijven. Zo ook de paragraaf hierboven. Ach, het is wat het is 😉

Ik had bedacht te schrijven wat ik de afgelopen dagen heb meegemaakt want die waren best gezellig maar heel erg druk. Ook had ik bedacht wel een klein stukje over oud en nieuw te schrijven en wat dat met mij heeft gedaan en nog steeds doet. Dat stukje is in ieder geval gelukt.

De hoogtepunten van de eerste week van 2019 waren een hele gezellige oudejaarsavond met Remy, Daniëlle en Bradley bij ons thuis. Als vanouds de hele avond spelletjes gespeeld en na twaalf uur zijn we nog een paar uurtjes doorgegaan. Nieuwsjaarsdag hadden we een ‘house-warming-party’ georganiseerd waarbij we veel lieve mensen ook het beste voor 2019 hebben kunnen wensen. Heel bijzonder was dat Frans en Anja er ook waren met jetlag en al. 31 december zijn ze (definitief) teruggekomen van hun avontuur in Californië. Tof om ze weer te zien! Donderdag met mijn meisje de hele dag wezen relaxen in de sauna en vrijdag mijn eerste bruiloft van het jaar mogen fotograferen samen met mijn maatje Bianca. Gisteren hebben we Misha en Inger op bezoek gehad en mochten we proeven aan diverse heerlijke wijnen. Een verjaardagscadeautje van ons aan Misha. Dat zijn tenminste de slimste cadeautjes om te geven, ja toch 😉

Mooi begin van het nieuwe jaar! Nu al mooie herinneringen gemaakt met mensen waar ik van hou!

Aan goede voornemens doe ik niet. Als je iets wilt veranderen in je leven dan moet je dat direct doen en niet wachten op 1 januari, althans dat is mijn visie. Maar toch kan een nieuw jaar wel een goed begin zijn om het eens anders te doen of misschien heb je wel iets wat je al zo lang wilt gaan doen. Zo heb ik al veel vaker gezegd dat ik nog vaker moet fotograferen, gewoon omdat het zo leuk is om te doen! Dus helemaal tegen mijn eigen regels in, heb ik toch een soort van voornemen. Ik post elke dag een foto op mijn eigen Facebook (“a picture a day”). Een soort foto van de dag maar zonder tekst. Dat kan van alles zijn, iets wat ik meegemaakt heb die dag of wat mij bezig houd maar ook gewoon een mooie foto om het internet een stukje mooier te maken.

Ik ben er nog niet maar we komen er wel. Morgen mag ik weer een dagje naar het EMC en gaan ze mij weer binnenste buiten keren. Deze keer op een efficiënte manier diverse onderzoeken op een dag. We gaan weer een angstige tijd tegemoet, het wordt weer spannend. Over een week weten we hoe het ervoor staat.

We houden de moed erin!