Model for a day

Bij sommige fotografen kan je je opgeven voor “a model for a day”. Dan gaan ze je de hele dag als een model behandelen. Ik dacht dat wil ik ook eens. Dan sta ik ook eens voor de camera in plaats van erachter. Een maand of drie geleden een afspraak gemaakt en vandaag was dan de dag! Kitty wilde graag met mij mee want die wilde dat ook weleens zien.

We moesten daarvoor naar Rotterdam. De fotografen, er waren er meerdere, hebben hun studio aan de Westzeedijk vlak naast de Kunsthal, zou dat toeval zijn? Misschien komt mijn foto daar wel te hangen dan. Blijkbaar was ik niet de enige want de parkeergarage was goed vol, en dat om tien uur ’s ochtends!  Eenmaal binnen kwam ik erachter dat het een super moderne studio was. Je werd namelijk ontvangen door een aanmeldzuil waar je je legitimatie in moest schuiven waarna je een dagticket kreeg uitgereikt.

Het was kwart voor tien en we hadden om tien uur afgesproken dus we moesten ons wel een beetje haasten. Aangezien we ons moesten melden in gebouw ND en wij rond gebouw b of c binnen kwamen gingen we ervan uit dat het nog wel een eindje lopen was. Gelukkig viel dat uiteindelijk wel mee. We moesten ons melden op de vijfde etage. Ik was best een beetje gespannen maar al die mensen bij ons in de lift oogden zeer rustig dus dat zal wel aan mij liggen dan. Het is ook niet de eerste keer dat ik voor de camera sta dus hoe spannend kan het zijn.

Boven op de vijfde etage aangekomen worden we nogmaals verwelkomt door een heer achter een balie waarbij we ons moesten melden. Of we even plaats wilden nemen. Na een minuut of vijftien werd ik opgehaald en in een kamertje kreeg ik wat instructies en een flesje water mee. Ook kreeg ik een prikje in mijn arm. Op mijn vraag waarom dat was, vertelde ze mij dat ze tijdens het maken van de foto’s een goedje inspuiten die ervoor zorgt dat ik nog beter op de foto kom. Natuurlijk wilde ik graag weten wat dan wel niet was maar dat was beroepsgeheim. Jammer, want misschien dat ik dat bij mijn modellen ook kan gebruiken. Niet dat ze dat nodig hebben natuurlijk!! (Je weet nooit of er eentje meeleest :-). Er werd mij aangeraden het flesje water leeg te drinken en daarna nog even naar het toilet te gaan. Braaf als ik ben doe ik dat in het gezelschap van Kitty. Ik mocht namelijk weer even terug de wachtruimte in.

Na een twintig minuutjes wachten werd mijn naam geroepen en door een beetje nors uitziende jongeman werd ik een kamer ingeleid. Bij nader inzien was hij helemaal niet zo nors (eigenlijk best wel vriendelijk) maar staat zijn gezicht zo het prettigste denk ik. Ik heb hem aangeraden ook zo’n spuitje te halen bij die mevrouw. Geen idee of hij dat gedaan uiteindelijk nog heeft.

De eerste foto was eigenlijk zo gebeurd. Ik moest gaan liggen en mijn arm werd ondersteund door een steuntje. Mijn schouder blijft vervelend doen dus dan leggen ze er een kussentje onder. Ik ging met het hele bed waarop ik lag door een soort van reuze magneet en moest daarbij mijn adem inhouden. Dit werd nog een keer herhaald en toen was het alweer klaar.

Kitty was helemaal verbaasd omdat ik zo snel terug was. Of dat kwam doordat ze ervan uit ging dat ik niet snel goed op de foto sta of dat ze geen vertrouwen had in die vloeistof die ze inspuiten, ik weet het niet. Hoe dan ook, we konden op weg gaan naar deel twee.

Hier moesten we iets langer wachten want het was erg druk. Blijkbaar is het nodig om bloed af te nemen tijdens deze fotosessie dus we zitten in de volgende wachtruimte te wachten op iemand die tegen bloed kan. Anders lijkt het mij geen doen om bloed te prikken namelijk. Als ze iemand gevonden hebben mag ik meelopen en worden er maar liefst vier buisjes bloed afgenomen. Stom eigenlijk dat ik niet vraag wat ze daarmee gaan doen, maar gebeurd is gebeurd.

Op naar deel drie. Dit is in een ander gebouw dus we zijn een minuut of tien aan de wandel. Eenmaal daar aangekomen zit de wachtruimte hier al knap vol. Zoals ik beneden had gezien zijn we inderdaad niet de enige maar er zitten hier wel veel oudere, ja nog ouder dan ik, mensen. Met rollators, hoortoestellen maar ook kleine kinderen. Blijkbaar is dit een foto voor alle leeftijden.

We wachten een half uur en dan mag ik meelopen. Ook hier krijg ik weer een of ander goedje ingespoten maar deze moet een paar inwerken. Op mijn vraag of dat aan mij ligt of aan de langzame werking van het spul gaf ze geen antwoord. Ze wilde mij niet beledigen denk ik. In de tussentijd hebben we beneden zitten wachten. Zelf meegebrachte broodjes gegeten, de horeca daar is niet heel goedkoop heb ik gehoord, en een boekje gelezen. Aan werken kwam ik niet toe want het leek wel een kippenhok daar.

 

Rond twee uur zijn we weer naar de fotostudio gegaan en deze keer mochten we meteen doorlopen. Ik dacht nog, ojee ben ik te laat en hebben ze op mij zitten wachten? Maar nee, ze waren al eerder klaar met de vorige. Ook hier mocht ik gaan liggen maar deze duurde het wel langer, zo’n minuut of dertig. Ik moest heel stil liggen en dat is meestal niet zo’n probleem want meestal val ik in slaap, zo ook deze keer. Overigens is dat maar goed ook want de camera komt wel erg dichtbij, hij raakte net niet het puntje van mijn neus zoals je op de foto kunt zien die Kitty heeft gemaakt.

 

Nadat ze klaar waren mocht ik opstaan en werd mij vriendelijk de deur gewezen. Op mijn vraag wanneer ik de foto’s mocht zien zij ze dat we volgende week terug moesten komen. Moet ik dan bij de Kunsthal zijn of ook hier? Maar daar gaf ze geen antwoord meer op, ze was al onderweg naar de volgende.

Ik ben benieuwd hoe de foto’s zijn geworden deze keer.

4 gedachten over “Model for a day

  1. Pingback:De zoveelste uitslag – Theo

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.