Op dagen als vandaag voelt alles zwaar. De hitte helpt daar niet aan mee en als je dan ook nog een aantal uur hebt wakker gelegen is het plaatje compleet. Een “emo”-dag…

Voorheen had ik regelmatig zo’n dag als dit. De mindfulness training, medicijnen en gezond verstand heeft er denk ik voor gezorgd dat ik wat meer in balans ben. Niet altijd dus blijkbaar. Soms gebeuren er dingen die je triggeren waardoor je toch weer uit balans raakt. Dat is niet erg, dat hoort er bij. Het kan soms ook wel verhelderend werken.

Mijn vorige bericht ging onder andere over een aantal studies waar ik aan mij zou gaan doen. Eén daarvan is afgevallen omdat ik niet voldeed aan de voorwaarden. Hiervoor moest ik tumorcellen in mijn bloed hebben zodat ze die eruit konden filteren. Na het controleren van mijn bloed bleek er geen enkele tumorcel in te zitten wat voor mij in ieder geval goed nieuws is. Hierdoor viel wel een studie af maar dat is dan maar zo. Een ander studie omvat het regelmatig checken van mijn bloed op bepaalde waarden door de tijd heen dus dat gebeurd tegelijkertijd met de reguliere bloedcontroles waardoor ik hier niets van ga merken.

Afgelopen dinsdag het derde onderzoek gehad. Hiervoor moesten er een aantal biopten genomen worden van mijn klieren. Dinsdagochtend rond zes uur in de ochtend vertrokken wij richting Rotterdam en tegen tweeën waren we weer thuis. Dit was een pijnlijker ervaring dan die van bijna drie jaar geleden. Na de ingreep moest ik nog een uur of drie nablijven maar in een ziekenhuis met een goede klimaatbeheersing, lieve verpleging en Kitty aan mijn zijde is dat geen straf!

Ik hoop dat iemand er iets aan gaat hebben in de toekomst.

Door alle onderzoeken maar met name deze laatste werd ik wel weer even met mijn neus op de feiten gedrukt. Als ik niet ziek was geweest dan had ik dit hele circus niet meegemaakt. Het is niet anders hou ik mezelf vaak genoeg voor. Vaak geloof ik mezelf maar vandaag is het mij even teveel. Te meer omdat er nog meer zaken gebeurd zijn deze week waar ik geen invloed op heb gehad. Het gaat te ver om dat op internet te plaatsen dus dat hou ik even voor mezelf, ik hoop dat je dat begrijpt.

Vandaag heb ik Kitty op haar werk gebeld omdat ik behoefte had om haar even te horen en ik wilde niet tot vanavond wachten. Zoals altijd neemt ze de tijd voor mij en we kletsen over de welbekende koetjes en kalfjes maar het gaat natuurlijk ook dieper. Ik heb haar verteld dat ik het naar vind dat ze dit moet meemaken. Dit verdient zij niet! Ze wist mij een wijze les te leren:

“Jij en ik verdienen dit inderdaad niet maar we verdienen het wel om dit samen te mogen doen”