Mijn eerste blog titel was “als je hoort dat je kanker hebt, dan ga je toch dood?”
Of iets in die strekking. Ik kan het nakijken maar daar heb ik geen zin in😛

Wat ik eigenlijk wil zeggen is het volgende. Als je een dergelijke diagnose krijgt, staat je wereld even stil en denk je inderdaad dat je dood gaat en dat is ook zo. Het is echt heel onwerkelijk en moeilijk te beschrijven hoe dat voelt. Dat ik 70(+) blogs nodig heb om te omschrijven wat ik voel en denk, geeft al aan dat dat niet eenvoudig is.

De afgelopen jaren heeft mijn wereld een aantal keren inderdaad even stil gestaan. De ene keer wat langer dan de andere keer. Ik ben dankbaar voor de vele lieve mensen om mij heen, dichtbij en verder weg die mij en mijn familie op verschillende manieren ondersteunen. Zij zorgen er regelmatig voor dat ik mij realiseer dat de wereld gewoon doordraait en dat is eigenlijk alleen maar goed. Ik denk dat ik anders teveel in mijn bubbel ga zitten en langzaam “wegkwijn”.. Of in ieder geval mezelf heel erg zielig begin te vinden.

Maar soms is het juist fijn als de wereld gewoon even stopt met draaien en dat ik even stil kan staan bij wat er allemaal gebeurd. Op die momenten heb ik behoefte aan wat extra aandacht. Soms van mezelf, lekker “egoistisch” bezig zijn, even alleen aan mijzelf denken en soms van anderen. Ligt er maar net aan hoe mijn pet staat.

Hoe dan ook, de realiteit is dat de wereld helemaal niet stopt. De klok tikt door, altijd. Morgen moeten we weer van alles en raak ik (even) op de achtergrond. Dat is heel normaal en goed, en heel eerlijk, ik zou niet anders willen. Het zou niet gezond zijn als dat niet zo was!

Wat ook de realiteit is, is dat ik mij erg bewust ben van het feit dat ik niet de gemiddelde leeftijd ga halen. Ik ga geen 80,1 jaar oud worden en soms als ik daar bij stilsta, is dat lastig en confronterend. Dan zeggen sommige mensen “ja maar als ik morgen onder een bus kom, is het ook over.” (Wat ze overigens heel goed bedoelen) Ja klopt maar dat zie je niet aankomen en dat is wel een erg groot verschil. Ik weet dat ik nog een aantal jaren heb (tenzij ik niet goed uitkijk met oversteken) maar weet ook zeker dat het geen tientallen jaren zullen zijn.

Als ik de tijd toch eens kon stoppen, de wereld laten stoppen met draaien, zou dat niet fantastisch zijn? Nee dat zou niet goed zijn. Als de wereld gewoon doordraait en iedereen gewoon zijn eigen ding blijft doen, dan alleen kan ik ervoor zorgen dat mensen mij herinneren en mijn stempel drukken op deze wereld. Dan alleen kan ik herinneringen blijven maken met de mensen die ik lief heb. Dan alleen kan ik ervoor zorgen dat Kitty en de kinderen met alleen maar fijne en warme gevoelen aan mij terugdenken. Want ik ben er nog niet klaar mee!

Drie jaar geleden, ik was 48, kreeg ik de diagnose en had ik eerlijk gezegd niet gedacht de leeftijd van 50 te bereiken. Dit had ik zelf bedacht, de dokteren hebben zich toen daar niet over uitgelaten. Ik ben inmiddels 51 💪

Mijn volgende doel is 52…