Oud en nieuw, en dan vooral het moment van twaalf uur, is bij mij altijd wel een emotioneel moment geweest (en is het nog steeds). Op dat moment denk ik sterker dan anders aan mijn kleine man Tristan en mijn papa en mama. Het proosten met bubbels en ieder een mooi en gezond nieuw jaar wensen gaat bij mij altijd gepaard met een paar tranen.

De laatste jaren vind ik kerst niet heel leuk. Vooral de hele poespas eromheen. Denk aan de kerstboom, kerstverlichting, kerstdiners… Ik kan mij voorstellen dat dit erg ongezellig klinkt maar ik snapte tot voor kort ook niet waar dit vandaan kwam. Voor met name Kitty vond ik dit niet leuk omdat zij deze periode wel erg leuk vind. Zij kan hier erg van genieten. Op de een of andere manier verzette ik mij hier heel erg tegen.

Kortom, ik werd er de afgelopen dagen niet gezelliger op en Kitty probeerde het K-woord steeds meer te vermijden.

Afgelopen dinsdag ben ik weer bij Lieke gewest en heb ik haar gevraagd om hier samen naar te kijken. We zijn samen tot de voorzichtige conclusie gekomen dat er meerdere factoren kunnen zijn die hierin meespelen. Het grappige hiervan is, dat het merendeels in-koppertjes zijn zoals zo vaak in de psychologie heb ik inmiddels gemerkt.

Sinds ik ziek ben, ben ik veel emotioneler geworden. Ik denk veel over dingen na en voel het gemis van mensen waar ik van hou en moet missen nu veel meer. Ik voel alle emoties veel meer omdat ik ze veel meer toelaat. In een periode als dit, einde van het jaar, begin van het nieuwe jaar, komen de gevoelens van gemis veel harder binnen. Dit gebeurde heel onbewust. Ik heb in december wel een verdrietig gevoel maar kon niet helemaal de vinger erop leggen waardoor dit kwam. Vermoedelijk heb ik ook onbewust gedacht dat kerst een tijd is om gezellig met elkaar, de mensen waar je van houd, door te brengen maar voelde ik mij een soort van schuldig tegenover Tristan en mijn ouders. Zo van ik heb het gezellig zonder jullie erbij, mag dat wel?

Volgens Lieke mag ik die gevoelens hebben en is dat volkomen normaal. Wat ik echter niet uit het oog mag verliezen is dat er mensen zijn die de periode wel leuk en gezellig vinden en het ook leuk vinden als ik het naar mijn zin heb. Kitty is de belangrijkste persoon hierin. Als ik zie dat zij blij is, moet ik mijzelf ook toestaan blij te zijn voor haar. Hiermee doe ik niemand pijn.

Omdat we een weekje weg zijn hadden we besloten geen kerstboom te nemen. Dat vond ik zoals je zult begrijpen niet erg. Beter nog, ik was gerustgesteld dat we die “pestzooi” niet thuis hadden. Toen begon Kitty over kerstversiering meenemen naar Limburg. Oké vooruit dan maar was mijn reactie en vervolgens had Kitty zo iets van “zak er lekker in, ik noem het woord kerst niet eens meer. Theo reageert daar toch niet leuk op en wordt er eigenlijk alleen sjagrijnig van”.

Dit voelt erg egoïstisch. Ik heb de woorden van Lieke eens goed tot mij door laten dringen en misschien (lees: hoogstwaarschijnlijk) heeft ze gewoon gelijk. Ik word er blij van als mijn meisje blij is en waarom dan niet op haar verjaardag afgelopen donderdag haar verrassen met een mooi kerstcadeau.

Van Bianca en Tim had ik gehoord van een adoptie-boom. Een boom die na de kerst weer terug de grond in gaat en die je volgend jaar weer kunt ophalen. Geweldig toch? Milieubewust en gewoon erg leuk concept. Een soort van kindje van Kitty en mij, alleen zien we die dan maar een week of drie per jaar. Kitty was erg verrast en ontroerd toen ze donderdag thuiskwam. Nu nog een naam verzinnen voor ons mannetje, of is het een vrouwtje?

Het is fijn om iemand waar je erg veel van houd blij te maken maar vooral om diegene zo gelukkig te zien. Dit had ik jaren eerder moeten doen!

De komende week wordt een gezellige week met mijn lieve vrouw en al mijn jongens en meisjes. Ik vond Kerst de laatste jaren zeer overtrokken en overdreven “Buiten Kerst kan je toch ook gezellig samen zijn? Daar hoeft het geen Kerst voor te zijn?”. Dit bewijzen wij als familie regelmatig door vaak elkaar op te zoeken en leuke dingen te doen, feestdagen of niet. Maar dat kan natuurlijk met Kerst ook en met Kerst zijn de meeste ook nog eens vrij dus het is gewoon erg handig om met Kerst af te spreken. Zoals we de laatste jaren met Kerst bij elkaar komen, lekker ongedwongen “niets moet, alles mag” is voor mij en voor ons de meest waardevolle manier om Kerst te vieren, of eigenlijk moet ik zeggen Family-quality-time te hebben.

Kortom, Kerst is wél een leuke en gezellige tijd en wat mij betreft mag het op deze manier het hele jaar Kerst zijn en dat is met mijn lieve familie ook zo!!. Die kerstversieringen in december neem ik dan maar voor lief. Ik ga mijn best doen nog zo veel mogelijk kerst(en?) mee te maken met Kitty, Remy, Yannick, Lars, Ralph, Daniëlle, Femke, Melissa en Stefanie. En natuurlijk alle lieve familie en vrienden die ik om mij heen heb!

Geniet van elkaar, altijd! Samen mooie herinneringen maken is het belangrijkste wat er is denk ik!

Ik wil jullie allemaal een heel fijn uiteinde wensen en mag 2020 voor veel fijne en mooie herinneringen zorgen.