Het is dinsdag 31 december, ongeveer half zes. Ik sta met 6 graden oliebollen te bakken op het balkon. Binnen gaat het zo stinken dus vandaar dat ik dat buiten doe. Alhoewel oliebollen? Het lijken meer appel beignets.. Ach, het zal er niet minder om smaken 😉. Overal wordt er al vuurwerk afgestoken wat soms wel mooi is maar meestal alleen maar herrie. Op zo’n moment denk ik weleens, ik word oud 😆

Ik vind het eigenlijk wel best hier, lekker in mijn eentje freubelen. Het geeft mij de tijd om eens goed over het afgelopen jaar na te denken (alsof ik dat nog niet gedaan heb)…

Het is een bewogen jaar geweest. Veel downs maar ook zeker veel ups waar ik dankbaar voor ben.
Ik heb weleens de vergelijking gemaakt met een achtbaan en dan met name de typhoon waarbij we (ik samen met heel veel lieve mensen om mij heen) bovenaan stilstaan, op het randje van het punt dat ie verticaal naar beneden “valt”.
Dit jaar zijn de wagentjes in beweging gekomen en waren we weer aan het rijden. Loopings en kurkentrekkers alsof het niets is. Ik weet nu weer waarom ik achtbanen niet leuk vind. Echter op dit ogenblik is het gelukkig weer even rustig. Laten we hopen dat dat zo lang mogelijk het geval blijft.

2019 stond niet alleen in het teken van mijn gezondheid alhoewel dat wel als een rode draad door mijn (ons!) leven gaat.
2019 was ook een jaar van hele mooie en liefdevolle maar ook ontroerende momenten. Ik denk dan direct (maar niet alleen) aan ons avontuur op de Alpe in juni, weekend in Oostenrijk met Remy, mijn tatoeage voor Tristan en de tijd die ik met mijn jongens en meisjes door mocht brengen (family-quality-time). Afgelopen oudejaarsavond is daar ook een goed voorbeeld van. Maar ook (ogenschijnlijk) minder grote dingen zoals een mooie wandeling, een goed gesprek met lieve mensen en nieuwe mensen leren kennen. Ook ben ik regelmatig verrast door de liefde en warmte door middel van een lief berichtje of gewoon even een belletje tussendoor. Als ik er aan terugdenk zijn er heel veel momenten geweest die ik onmogelijk hier kan opschrijven maar waar ik wel erg dankbaar voor ben.
Deze momenten pakken ze mij niet meer af en koester ik in mijn hart. Hier put ik veel kracht, moed en energie uit wat mij helpt om door te gaan met waar ik het afgelopen jaar mee begonnen ben. Het leren inzien en omgaan met het feit dat het leven inderdaad maar kort is en dat je er met volle teugen van moet genieten.
Het geeft mij een gevoel van geluk!

Ik sta dus weer voor een nieuw jaar. Een jaar vol nieuwe uitdagingen, nieuwe belevenissen, nieuwe momenten en herinneringen, nieuwe avonturen en nieuwe mogelijkheden! Laat ik wel heel eerlijk zijn, het zal ook wel weer een jaar worden van spannende controles, scan’s en uitslagen maar ik ben er klaar voor!

Vanochtend mijn eerste kop koffie van het nieuwe jaar uit mijn oude (lievelings-) beker gedronken. Tijdens dat kopje koffie krijg ik een berichtje met een nieuwjaarswens van een lieve bijzondere vriendin waarin ze mij verteld dat we er een mooi jaar van gaan maken en dat ik een cadeautje voor haar ben. Zo heb ik mijzelf nooit gezien maar vri

endschap (en deze in het bijzonder) is inderdaad een cadeautje die je jezelf moet gunnen.

Wat is er mooier dan het nieuwe jaar beginnen met de liefste vrouw van de wereld naast mij, een kop koffie uit een beker met de tekst “De beste papa van de wereld” en zo’n nieuwjaarswens? Een beter begin van de dag (en het jaar) is er volgens mij niet 😇!

Vannacht, toen we elkaar een nieuwjaarsknuffel gaven, fluisterde ik Kitty in haar oor: “we hebben er weer een jaar opzitten! Kom maar op met de volgende.” We nemen het zoals het komt en zijn dankbaar voor elke dag die ons samen is gegeven!

-Happiness is not the absence of problems, it’s the ability to deal with them-