Es lo que es (Tiswatutis)

Ik lees regelmatig blog van anderen en zie dan dat we eigenlijk allemaal hetzelfde vinden: nl dat kanker je wereld op zijn kop zet. Het ontregelt alles wat je van tevoren had gepland. Alle toekomstplannen moeten overboord en je moet opnieuw bedenken wat is haalbaar en wat niet terwijl je je daarvoor nog onoverwinnelijk voelde. Je denkt dat je alles aan kan maar dan ineens stort je wereld in.

Op dit ogenblik is het hier zeven uur in de morgen en lig ik nog in bed ergens in Guatemala. In Chichicastenango om precies te zijn. Het is hier zeven uur vroeger dus in Nederland is het een uur of twee ’s middags. De eerste week van onze vakantie zit er op en tot nu toe was het enorm gaaf! We hebben mooie dingen gezien, leuke mensen ontmoet maar ook het echte leven van de bevolking hier meegekregen. En dat is niet altijd roze geur en maneschijn. Dat kan je allemaal in ons gezamenlijk blog lezen die Kitty bijhoudt.

Waarom dan toch een blog van mij? Ik wil graag met jullie delen wat een reis als dit met mij doet maar bovenal wi ik graag, zoals zo vaak, even iets van mij af schrijven waar ik mee zit.

Voordat we naar Guatemala gingen hadden we best ambitieuze plannen. In de afgelopen week is het ons wel duidelijk geworden dat sommige plannen een beetje teveel van het goede waren. Eigenlijk heb ik het dan over één specifieke activiteit. De jungle trek.

Het lukt mij meestal aardig om met mijn huidige energie level om te gaan. Inspanning en rust regelmatig afwisselen en dan komt het wel goed. De afgelopen dagen begonnen we echter wel te twijfelen of de jungle trek niet een beetje teveel van het goede is. Een hele dag goed inspannen lukt wel, alhoewel ik daarmee wel over mijn grenzen heen ga. Als ik daarna de mogelijkheid maar heb om het rustiger aan te doen dan kan dat prima! Meerdere dagen achtereen een flinke inspanning? Daar begon ik een beetje tegenop te zien. Kitty sprak gelukkig haar zorg ook uit en samen klommen in de pen en schreven naar onze steun en toeverlaat hier in Guatemala, Patrick. Het blijkt dat de jungle trek van vijf dagen best pittig is, zo niet best zwaar. Je kunt het misschien het beste vergelijken met vijf dagen achtereen de Alpe oplopen. Patrick heeft deze trek zelf twee keer gedaan en vond hem best zwaar. Food for thought dus..

Uiteindelijk hebben we samen de knoop doorgehakt en besloten de jungle trek niet te gaan doen. De manier waarop wij reizen geeft ons de mogelijkheid om zo flexibel te zijn dus dat is fijn. Echter de mensen die mij kennen weten nu al wat er in mijn hoofd omgaat. Ik vond dit een hele moeilijke beslissing. Enerzijds moet ik mijn eigen grenzen goed bewaken en anderzijds wil ik niemand teleurstellen (lees: Kitty). Ik ben bang dat als we dit toch zouden gaan doen de andere deelnemers wellicht onnodig ophouden omdat ik meer rustmomenten nodig zal hebben. Grote kans dat ik dan gewoon doorzet en dan mega over mijn grenzen ga.

Het voelt als een goede beslissing omdat vanaf het moment dat we dit besloten hadden, een gevoel van opluchting over mij heen kwam. Dus we doen er goed aan!

Maar zoals ik al zei, zo simpel is het niet. Het gevoel dat ik voor de zoveelste keer iets opgeef, als direct gevolg van de kanker, is groot en dat maakt mij verdrietig. Ik vraag mij af wanneer het tot mij door gaat dringen dat het gewoon is zoals het is. Het voelt soms als opgeven terwijl ik weet dat het dat juist niet is. Het is lief zijn voor mezelf en voor Kitty en zorgen dat ik kan genieten van de dingen die wel goed gaan.

Het feit dat we hier samen uitgebreid over gesproken hebben en heel eerlijk zijn geweest naar elkaar toe, maakte de beslissing wel wat makkelijker. Daarom is het belangrijk om dit naast mij neer te leggen en nieuwe plannen te maken voor het gat van vijf dagen. Wat een straf 😉…

Het is tenslotte vakantie en niets moet alles mag! Het komt dus wel goed maar het heeft wat tijd nodig.

Es lo que es. (Het is wat het is)

¡Hasta luego! (Tot later)

Ik kruip nog even tegen Kitty aan 🤗

5 gedachten over “Es lo que es (Tiswatutis)

  1. Mooie foto. Goede beslissing! Even de rust om er daarna weer tegenaan te gaan! Er zijn nog zoveel moe dingen te zien in dit land. Daar hebben jullie straks weer alle energie voor. Jullie zijn het goed stel doe er samen altijd uitkomen. Geniet er samen van!! 😘😘😘

  2. Ik vind het een heel wijs besluit. Maar ik snap ook jullie teleurstelling. Laat die teleurstelling niet overheersen. Wie weet wat voor mooie en interessante dingen jullie nu nog gaan zien en beleven. Geniet van de komende weken en van de nieuwe ervaringen

Laat een antwoord achter aan Guus Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.