Waarschuwing: Deze blog bevat spoilers 😉
De film UP is alweer een tijdje uit maar ik ben er afgelopen week pas toegekomen deze te gaan kijken. Dat beeld met die ballonnen die een huis optillen heeft mij altijd wel geïntrigeerd denk ik.
Samenvattend, het was een leuke film. Echt zo’n animatie film waar Kitty echt niets aan vind, dus ik zat in mijn eentje voor de buis.

Het verhaal gaat over een verlegen jongetje, Carl, die een leuk meisje, Ellie, ontmoet om vervolgens grootste plannen mee te maken. Ze willen naar een rots in Venzuela waar een grote waterval is. Ze beloven elkaar plechtig om samen dat avontuur aan te gaan. Sinds die tijd zijn ze de grootste vrienden en gaan ze uiteindelijk trouwen. Ze kopen een huis en knappen dat helemaal op. Er komt een moment dat ze een kinderwens in vervulling willen laten gaan maar dat is hun helaas niet gegeven. Ze worden samen oud, ouder en nog ouder en tijdens het samen wonen en werken, komt af en toe de droom en belofte naar boven om samen naar Venezuela te gaan. Ze sparen maar dat wordt voor andere dingen gebruikt. Zo kan het leven gaan. Ellie heeft een plakboek met daarin de avonturen die ze samen nog willen gaan beleven. Als ze al heel oud zijn, komt zij te overlijden en is Carl helemaal alleen. Hij kijkt regelmatig in het boek van Ellie en komt iedere keer niet verder dan de bladzijde waarop staat “things to do”. Het was de bedoeling dat na deze pagina, hun gezamenlijke avonturen zouden komen.

Lang verhaal kort; Carl gaat uiteindelijk naar Venezuela. Hij heeft heleboel ballonnen aan zijn huis vast gemaakt en komt op die manier in Zuid-Amerika terecht. Natuurlijk kan dit niet maar het ziet er wel romantisch uit.. Aangekomen in Venezuela komt ie er achter dat hij daar niet alleen wil zijn en gaat terug naar huis (in de figuurlijke zin want zijn huis heeft ie bij zich). Het verhaal is iets ingewikkelder maar voor deze blog, voldoet deze beschrijving.

Dan komt ie er uiteindelijk achter dat na de pagina “things to do”, een heleboel foto’s geplakt zitten. Foto’s van dingen die Ellie en Carl samen hebben beleefd in de tijd voor Ellie’s dood. Die waren helemaal niet zo groot als een reis naar Venezuela. Het waren kleine maar kostbare momenten van twee mensen die vreselijk veel van elkaar hielden. Het deed mij veel verdriet te zien dat hij er toen pas achter kwam dat ze al heel erg aan het genieten waren met z’n tweeën. Gelukkig heeft ie het plakboek waarmee hij kan terugkijken op een mooi en vol leven samen met zijn Ellie.

Waarom vertel ik dit? Buiten het feit dat dit een vermakelijke film is, althans als je van animatie houd, verteld het ook een wijze les. Een wijsheid die we allemaal eigenlijk al weten maar soms heb je een herinnering nodig om het je te beseffen. Die wijze les is dat je heel goed kunt genieten van de kleine, dagelijkse dingen van het leven. Je hoeft niet persé grote reizen te maken om je leven zin te geven. Je hoeft elkaar geen dure cadeaus te geven om elkaar te laten zien dat je van elkaar houd.

Ik besef mij nogmaals dat ik mij heel gelukkig prijs met de mensen om mij heen. Een wereldreis van vier maanden zorgt er niet voor dat ik een beter leven heb. Dat mijn leven ineens zin heeft omdat ik 20.000 kilometer heb gereisd. Nee, de belangrijke dingen in het leven heb je binnen handbereik. Samen met Kitty, de kinderen, mijn familie en een aantal lieve dierbare vrienden, voel ik mij zo ontzettend rijk! Daar kan geen wereldreis tegenop. De dierbare momenten die zo gewoon lijken, zoals de foto’s achterin het plakboek van Ellie, zijn de dingen die het leven zin geven. Kijk daar vooral regelmatig op terug en besef je dan dat dat de dingen zijn die er toe doen. Kitty en ik hebben op ons toilet een soort van waslijn langs de muur hangen met dierbare momenten. Dit is ons plakboek waar we regelmatig herinnerd worden aan de mooie momenten. Dit zijn de momenten en de mensen die er voor ons toe doen. De foto’s moeten regelmatig vervangen worden want we maken heel veel van dit soort herinneringen! En ik hoop dat ik nog veel van dit soort momenten mag (mee)maken! Wat ik ook hoop is dat Kitty en iedereen waar ik van hou om mij heen, dit soort momenten blijven maken en koesteren nadat ik er niet meer bij ben.

De kleine dingen in het leven, zijn helemaal niet zo klein!!

PS Mochten er mensen zijn die zich nu zorgen beginnen te maken en denken dat we niet meer op wereldreis gaan… Geen paniek, de plannen voor onze wereldreis krijgen steeds meer vorm dus ondanks mijn bovenstaande boodschap, we zijn nog steeds van plan om te gaan! 😉
Ook op een wereldreis als deze kunnen en zullen er kleine, maar ook grote momenten zijn die een plekje moeten krijgen in ons plakboek!