Ik had even pauze

Het verloop van mijn ziekte is als een achtbaan. Die vergelijking heb ik al meer dan eens gemaakt maar hij is zo treffend. Het verloopt met pieken en dalen. En op het moment dat mijn bloedwaardes stijgen, stijgt de spanning evenveel, zo lijkt het.

De rust is op dit moment weer even over. De pauze waarin ik leefde is voorbij. Bloedwaardes stijgen, uitzaaiingen worden weer groter en helaas zijn er meer bijgekomen. Dit is de eerste keer in vijf jaar dat ik ook pijn ervaar. Er is mij vijf jaar lang gevraagd of ik ook pijn heb. Vijf jaar lang kon ik volmondig nee zeggen, tot nu toe. Begrijp mij niet verkeerd, het valt allemaal wel mee. Het is een ongemakkelijk gevoel en het komt en het gaat, het is er dus niet altijd en is zeker niet belemmerend in mijn dagelijkse doen en laten. Het is er echter wel en dat is confronterend.

Ik heb overigens wel geluk gehad want de gemiddelde tijd dat iemand met deze medicatie doet is zo’n 9 maanden. Ik slik ze inmiddels 23 maanden. Toch had ik dit moment het liefst nog wel een tijdje uitgesteld maar dat het er aan zat te komen, wisten we allemaal

De pauze is dus voorbij, de arts mag weer aan het werk. Er zijn gelukkig meerdere opties en wat het plan precies gaat worden, dat bespreken we binnenkort.

Het gevoel dat ik in een volgend stadium van mijn ziekte terecht ben gekomen is groot. Echter heb ik in de afgelopen jaren veel geleerd en ben ik daardoor sterker geworden. Dat maakt dat ik klaar ben om deze volgende stap te kunnen nemen.

Neemt niet weg dat ik wel bang ben. Bang voor de eventuele bijwerkingen. Bang voor hoe lang deze behandeling weer gaat werken. Bang voor de onzekerheid die toch altijd boven mijn hoofd zweeft. Ik ben ook verdrietig, gewoon vanwege het feit dat ik ziek ben. Verdrietig omdat ik zie dat de mensen om mij heen verdrietig zijn. Verdrietig omdat het nou eenmaal heel erg verdrietig is.
Ook de boosheid komt regelmatig voorbij maar de angst en het verdriet voeren wel de boventoon.

Toch voel ik mij ook strijdvaardig. Ik strijd voor mijn kwaliteit van leven. Ik strijd voor de dingen waar ik echt blij van wordt. Ik strijd omdat de lieve mensen om mij heen dat verdienen! Daar ga ik voor!

Kom maar op met die volgende behandeling. Ik ben er klaar voor!

HAKUNA MATATA

2 gedachten over “Ik had even pauze

Laat een antwoord achter aan Désirée Olfers Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.