Heel vroeger toen ik verkering had heb ik altijd gezegd dat ik een klein gezin wil. Zelf kom ik uit een, in mijn ogen, groot gezin van vijf kinderen (ik weet het, er zijn nog grotere gezinnen maar als je de jongste bent, lijkt alles veel groter). Mijn toenmalige vriendin, de moeder van Remy ;-), kwam uit een klein gezin. Ze vond het altijd wel gezellig met al mijn broers en zussen en wilde daarom zelf ook een groot gezin. Uiteindelijk ben ik gezegend met veel kinderen, hoe anders kan het lopen. Onnodig te vertellen dat ik daar heel dankbaar en zielsgelukkig mee ben.

Ik heb een (samengesteld) gezin wat bestaat uit vier jongens maar toch schrijf ik over ‘mijn meisjes’. Zo noem ik ze, de meisjes van de jongens. Ik heb ze in allerlei soorten en maten. Getrouwd, samenwonend en de bonusvariant maar met allemaal heb ik in relatief korte tijd een goede band opgebouwd.

Daniëlle is het langste in ons gezin. Ze begon wat verlegen en stilletjes maar dat is ze inmiddels helemaal kwijt. Binnen ons gezin moet je goed je ‘mannetje’ kunnen staan. Ik weet niet of het typerend is voor een gezin met alleen jongens maar bij ons in ieder geval wel. Daniëlle is het gelukt om zich staande te houden tussen al die mannen. Kitty was (en is) er maar wat blij mee; eindelijk een dame in het mannengezelschap. Is ze niet meer de enige… maar of dat haar geholpen heeft is maar zeer de vraag 😉 Ik moest het van de week wel even checken maar aankomende juni is Daniëlle al 8 jaar bij ons. Als zij er is, eten we lasagne aan de eettafel en niet in de bank!

In de loop der tijd hebben we samen leuke en minder leuke dingen meegemaakt. Met Daniëlle heb ik altijd wel een speciale band gehad en heb ik nog steeds. Ze kan erg goed luisteren en heeft een uitgesproken mening. Officieel is zij mijn ‘illegale’ schoondochter maar er is niets illegaals aan Daniëlle hoor, ze is zo echt als het maar zijn kan. Ik ben blij dat Remy zo’n goede smaak heeft als het gaat om vrouwen. Van wie zal ie het hebben… (hoef ik niet persé antwoord op)  😉

Een jaar of 3 geleden kwam Femke bij ons binnen. Gezien haar geloofsovertuiging was dit een bijzondere relatie. Een relatie die eigenlijk niet mocht dus als je het dan over illegaal hebt… Zo hebben wij het overigens nooit gezien en we zijn blij dat Ralph en Femke doorgezet hebben. Het bloed kruipt tenslotte toch wel waar het niet gaan kan, dat blijkt. Ook Femke was in het begin stil (maar wel erg giechelig) en op het eerste oog wat verlegen. Al vrij snel had ik haar gestrikt om model voor mij te staan voor een schoolopdracht. Het ijs was op dat moment gebroken. Stille Femke was niet meer zo stil. Ook zij kon aardig haar mannetje staan tussen al die mannen, ze laat zich niet gek maken. Als Femke er is, wordt er een spelletje gedaan. Dat is zo ongeveer het motto en dat is goed en gezellig! Volgens mij koopt ze zo ongeveer elke week een nieuw spelletje.

Ook met Femke heb ik een speciale band. Op het moment dat ik dit schrijf, krijg ik weer een brok in mijn keel. Aan mij viel namelijk de eer dat ik haar mocht weggeven aan mijn zoon toen ze gingen trouwen. Hoe mooi is dat! Man, wat voelde ik mij groeien toen ze dat vroeg en ik groeide nog meer toen ik naast die beeldschone bruid stond om haar weg te geven. Apetrots is nog zachtjes uitgedrukt.

Ralph heeft dus ook al zo’n goede smaak… Aangezien hij officieel mijn stiefzoon is, kan dat niet aan mijn genen liggen… Nu is het natuurlijk wel zo dat zijn vader een groot aantal jaren ervoor mijn huidige vrouw is getrouwd, over goede smaak gesproken. Dus het zal inderdaad toch in de genen zitten denk ik.

Hoe dan ook, ik ben blij en vereerd dat ik Femke mijn schoondochter mag noemen!

Tegen zowel Remy als Ralph zou ik willen zeggen; “En nu vasthouden hè!!” Terwijl ik dit intik moet ik denken aan de oma van Kitty. De eerste keer dat ik haar zag, zei ze hetzelfde tegen Kitty over mij (waar ik bij stond). Een lief mens die nog elke dag wordt gemist!

En dan hebben we er nog eentje. De bonusvariant 😉 Mijn bonus-schoondochter Melissa. Voor de duidelijkheid, dit is de zus van Femke en heeft, voor zover wij weten, geen (liefdes)relatie met iemand uit ons gezin, ook niet met Lars ;-).

Ik heb al eens eerder over Melissa geschreven. Dat was dat meisje die een briefje onder de ruitenwisser had gedaan op ons 12,5 jarig jubileum in april. Dat was ook dat meisje dat sindsdien regelmatig bij ons te vinden is. Als er iets in de familie staat te gebeuren is zij erbij. Spelletjes spelen, posters maken voor de Alpe, meedoen met familiedagen, Valkenberg concerten in de zomer, noem maar op. We hebben haar graag in onze familie-app-groep toegevoegd.

Vanaf het begin was Melissa alles behalve verlegen en stil, integendeel ze liet duidelijk van zich horen. Maar wel zonder te schreeuwen en alle aandacht naar zich toe te trekken. Ze bezorgt altijd wel voor wat leven in de brouwerij als dat nodig is. Gezellig en lief, zo zou ik haar willen omschrijven.

Met Melissa heb ik al een paar keer een goed gesprek gehad. Van luchtig en de grootste onzin tot heel serieus en diepgaand. Ze is de jongste van het stel maar doet niet onder voor de rest. Deze jongedame ben ik aan het assisteren met haar basiscursus dansen wat ik ook een hele eer vind.

Alle drie de dames hebben mijn hart gestolen en heel eerlijk denk ik dat ze bij mij meer kunnen zeggen en doen dan mijneigen jongens. Ik zal het maar toegeven; ik heb een vreselijk zwak voor deze meiden! Zij hebben mijn leven nog rijker gemaakt dan het al was.

Dat zijn mijn meisjes!