Allereerst! De uitslag dinsdag 19 maart was goed!! De bloedwaarden waren weer gezakt en dat betekent dat de kanker een soort van stabiel is. Dat de waardes als een jojo op en neer gaan, is normaal en hoort bij het ziektebeeld, aldus de oncoloog. Goed nieuws dus waar Kitty en ik wel een glaasje op hebben gedronken. Op naar de volgende controle in juli..

Kanker wordt vaak als scheldwoord gebruikt en als je de titel leest van deze blog lijkt het alsof ik scheld op het leven. Zo bedoel ik het niet maar het omschrijft waar ik dagelijks mee “worstel”. De kanker heeft een centrale plek in mijn leven ingenomen zonder dat ik dat wil. Dat overkomt je. Sommige zeggen dat dat logisch is en dat ben ik wel met ze eens maar soms zou ik willen dat dat niet zo was. Wat ik eigenlijk bedoel is dat ik weleens een dag zonder kanker zou willen. Lieke zegt dat een dag wel erg lang is en dat ik de lat weer eens hoog leg voor mezelf. Volgens haar gaat er wel een tijd komen dat er momenten zijn dat ik mij niet zo bewust ben van mijn ziekte.

Dat zou fantastisch zijn…

Vorige week zijn Kitty en ik naar Spanje gegaan. Even weg van alles en iedereen wat we allebei wel erg goed konden gebruiken. Ons motto: “niets moet, alles mag”. Telefoon zoveel mogelijk uit en tijd voor elkaar en ook voor jezelf. We hadden een prachtige villa gehuurd, van Mirjam, met een waanzinnig uitzicht. De naam “Villa Vista Bonita” is hier zeer toepasselijk. Wat een waanzinnig mooi uitzicht met elke dag een mooie zonsondergang! Heerlijke omgeving om te wandelen en een heel leuk dorpje in de buurt, Calonge. Ook hebben we het strand opgezocht en hebben we, zeer tegen mijn natuur in, even in het zand gezeten.

Ookzijn we daarna nog een paar dagen naar Tanja in Mataró gegaan wat heel gezellig was. We hebben haar alweer veel te lang niet gezien maar dat krijg je als ze naar Spanje verhuist. 😉 Lief dat ze speciaal voor ons een dag vrij had genomen. Ze heeft ons getrakteerd op een heerlijke wandeling door Barcelona. Ergens in Barcelona wist zij een klein leuk Peruaans eettentje te vinden. Fantastisch!

Ik heb nog nooit zoveel selfies gemaakt in deze vijf dagen. Daar zal ik jullie niet mee lastig vallen maar eentje mag wel toch 😉

Deze week is precies zo gegaan zoals we hadden bedacht en meer! Er zijn zelfs momenten geweest dat ik zo intens aan het genieten was dat ik mij later realiseerde “oh ja de kanker…”. Er zijn dus momenten geweest dat het echt even uit mijn hoofd was en waarop ik mij later realiseerde dat dat zo was. Als je mij goed kent, denk je misschien; zodra ik mij realiseer hoe het ook kanzijn zonder mijn ziekte in mijn hoofd dan hunker ik alleen nog maar naar die tijd. Maar dat is niet gebeurd. Ik heb genoten van de momenten die er waren en het daar gelaten. Zou dat het eerste resultaat van mijn mindfulness training zijn?

Hoe dan ook; Ik heb weer wat fijne herinneringen gemaakt die ik koester en die pakken ze mij niet meer af!