Jarenlang had ik een wens. Ik had de wens om jou dichtbij mijn hart te dragen. Ja, ik weet het, je zit voor altijd in mijn hart en in mijn hoofd evenals mijn andere kinderen. Nu ben je voor altijd dichtbij mijn hart waar iedereen dat kan zien voor wie het wil zien!

De grote wens is eindelijk in vervulling gegaan. Precies op de manier waarop ik dat heb bedacht. Samen met jouw broers heb ik je laten vereeuwigen zo dicht als mogelijk is in de buurt van mijn hart.

Het was al niet mogelijk om jou van mij af te pakken, zo dacht ik. Niets bleek minder waar. Meer dan 21 jaar geleden mocht jij niet verder leven en begon het gemis. Regelmatig naar je foto kijkend heb ik vaak gewild jou nog een keer in mijn armen te mogen houden. Vaak heb ik gedacht, had ik je nog maar één keer dicht tegen mij aan gehouden. Nog één keertje voor we afscheid moesten nemen.

Het is altijd te weinig.

Nu, na 21 jaar, zitten wij voor altijd aan elkaar vast op deze symbolische maar mooie wijze. Ik mis je nog steeds lieverd en dat zal nooit overgaan ben ik bang maar als ik nu in de spiegel kijk zie ik mezelf samen met jou, trots op elkaar zijn!

Lieve Tristan, ik hou van je kleine man!

Tot ziens lieverd ❤️