De afgelopen twee weken vijf keer naar Rotterdam. Je moet er wel wat voor over hebben om ziek te zijn…

Een poos geleden schreef ik er al over maar nu is het dan toch eindelijk zover. Ik ben vanaf afgelopen donderdag officieel bevorderd tot proefkonijn! Een beetje jammer dat ik geen officieel certificaat van goedkeuring heb gekregen maar je kunt niet alles hebben.

Sinds enige tijd wordt er al meer bloed afgenomen dan ze voor de reguliere controles nodig hebben. Dit is voor een studie naar het verloop van de kanker. Drie extra buisjes bloed waarmee ze hele interessante dingen doen, maakt dat ik iedere keer acht buisjes moet zien te vullen. Ik dacht dat dat al heel wat was maar niets is minder waar. Donderdag hebben ze in totaal 20 buisjes afgenomen! Ik trok helemaal wit weg maar inmiddels is het bloed weer aangevuld en heb ik weer wat kleur in mijn gezicht gekregen.

Bij deze studie krijg ik naast de reguliere pillen, een studie medicijn. Het kan echter ook zijn dat ze mij foppen en een placebo hebben gegeven. Niemand die het weet, ook de onderzoekers niet. Dat ik er zelf heel misschien ook iets aan zou kunnen hebben houd mij minder bezig. De kans dat ik die aanvullende medicijnen krijg is 50%. Als ik dan inderdaad het middel krijg en niet het placebo, is de kans dat het inderdaad iets uithaalt bij mij, onbekend. Het is niet voor niets dat ze onderzoek doen naar dit middel. Dit is de reden dat ik mij daar niet zo mee bezig hou, ik put daar geen hoop uit. De reguliere behandeling die ik sowieso krijg is voor mijzelf meer van belang. Het is afwachten of en hoe lang deze behandeling zijn werk gaat doen. Spannend weer!

Alhoewel er erg veel tijd in gaat zitten sta ik er op dit moment wel positief in. Het voelt goed om iets te kunnen doen voor anderen. Hoe fantastisch zou het zijn als door dit onderzoek de levens van anderen verlengd kunnen worden of misschien wel kunnen redden. Afgelopen juni was het de tweede keer dat ik samen met mijn fantastische gezin de berg op wandelde om geld op te halen voor kanker onderzoek.

Vanaf nu werk ik dus nog actiever mee aan het ultieme doel: Niemand meer sterven aan kanker!

Meedoen aan zo’n onderzoek kan je dus ook zien als één van de “voordelen” van het hebben van kanker… of zo 😉